Kinderalimentatie: hoe zit het ook alweer?

Iedereen kent de term kinderalimentatie, maar wat is het nou eigenlijk precies? En waarom wordt de laatste tijd steeds meer de term “kinderbijdrage” gebruikt?

De maatschappij emancipeert. Waar het vroeger gebruikelijk was dat de kinderen bij de moeder woonden en de vader een omgangsregeling van een weekend per twee weken had, is nu gedeelde zorg eerder regel dan uitzondering. De term “omgangsregeling” is dan ook al enige tijd geleden (in maart 2009 om precies te zijn) veranderd in “zorgregeling”. Vroeger was het ook gebruikelijk dat de vader aan de moeder kinderalimentatie betaalde, omdat het grootste deel van de kosten bij de moeder drukte en een vader ook een financiële verantwoordelijkheid heeft.

Nu de zorg steeds meer gedeeld wordt, is het niet meer zo standaard dat de vader aan de moeder kinderalimentatie betaalt. Op grond van de wet zijn beide ouders verplicht bij te dragen in de kosten van opvoeding en verzorging van hun minderjarige kinderen. De wet spreekt niet van kinderalimentatie, dat is een term die in de juridische wereld is ontstaan. De verplichting die de wet oplegt, geldt dus voor beide ouders en, ook op grond van de wet, naar rato van ieders draagkracht. Om die reden en omdat de zorg steeds meer over beide ouders wordt verdeeld, spreken we nu liever van een kinderbijdrage. Hiermee wordt bedoeld: een bijdrage van de ene ouder aan de andere in de kosten die de andere ouder boven zijn/haar aandeel voor zijn/haar rekening neemt.

Vanaf 1 januari 2013 zijn de rekenrichtlijnen voor het berekenen van kinderalimentatie veranderd. De berekening van de behoefte is niet gewijzigd, die wordt nog steeds gebaseerd op het netto gezinsinkomen en de Nibudtabellen. De draagkracht van beide ouders wordt wel anders berekend, namelijk met toepassing van normbedragen, dus forfaitair. De werkelijke lasten komen alleen aan de orde als ze hoger zijn dan het forfait en de betreffende ouder kan onderbouwen dat hij/zij die noodzakelijkerwijs moet maken én daar niet onderuit kan. Uitgangspunt voor de berekening is het netto besteedbaar inkomen (NBI) van ieder van de ouders na de scheiding. Van het NBI mag een ouder 30% besteden aan woonlasten. Daarnaast wordt rekening gehouden met een vast bedrag voor overige noodzakelijke kosten voor eigen levensonderhoud. Dit bedrag wordt jaarlijks opnieuw bepaald door de Expertgroep die de richtlijnen opstelt. Wat na aftrek van deze twee bedragen resteert van het NBI is de draagkrachtruimte. Hiervan is 70% beschikbaar voor de kosten van de kinderen, dit wordt de draagkracht genoemd. Als van beide ouders de draagkracht bekend is, kan ook berekend worden in welke verhouding zij de kosten van hun kinderen moeten dragen.

De ouder bij wie de kinderen staan ingeschreven wordt, als er geen andere afspraken zijn gemaakt, geacht de zogenaamde vaste kosten van de kinderen voor zijn/haar rekening te nemen. De vaste kosten maken 30% van de totale behoefte uit. De andere ouder moet daarin uiteraard naar rato van draagkracht bijdragen. De overige 70% betreft kosten van verblijf. Hier komt de zorgkorting om de hoek. Afhankelijk van de zorgverdeling komt de ouder bij wie de kinderen niet staan ingeschreven in aanmerking voor een zorgkorting van 15, 25 of 35% van de behoefte van de kinderen. 15% als de kinderen gemiddeld (ongeveer) 1 dag per week bij die ouder verblijven, 25% voor gemiddeld 2 dagen per week en 35% bij gemiddeld 3 dagen of meer per week. De achterliggende gedachte is dat het dragen van de zorg voor kinderen kosten van verblijf met zich meebrengt, die hoger worden naarmate de kinderen er meer zijn. Helaas geeft de Expertgroep geen richtlijn voor welke kosten uit de zorgkorting zouden moeten worden voldaan. Als u gaat scheiden en u heeft minderjarige kinderen, is het dus aan te raden hier duidelijke afspraken over te maken. Ook als u al gescheiden bent, is het zinvol om hierover alsnog afspraken te maken, als dat niet is gebeurd.

De scheidingsadvocaten van EBH Legal kunnen u hierbij adviseren. Wij kunnen natuurlijk ook de benodigde berekeningen voor u maken en u adviseren over uw eigen situatie, want iedere situatie is anders en vraagt dus een specifieke benadering.

Heeft u vragen naar aanleiding van deze blog? Neem dan gerust contact met mij of een van mijn collega’s op.

De inhoud van deze blog is algemeen van aard en er kunnen geen rechten aan worden ontleend.