Opleveringsgebrek (7:761 BW) én betaling koopprijs (7:28 BW): verjaard na 2 jaar

Twee jaar lijkt een lange periode, maar is vaak eerder voorbij dan u denkt.
In artikel 7:761 lid 1 BW (aanneming van werk) is deze korte verjaringstermijn opgenomen. Als er geklaagd is over een gebrek in een opgeleverd werk (woning, gebouw, installatie, noem maar op) verjaart de rechtsvordering op grond van dat gebrek na 2 jaar. Als er dus twee jaar niets gebeurt met de klacht, vist de klager achter het net. De jurisprudentie hanteert deze termijn vrij strikt. Bij de Raad van Arbitrage wordt nog wel eens – bij uitzondering, dat wel – aangenomen dat een beroep op het verstrijken van de verjaringstermijn onaanvaardbaar is, naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Dan zal er wel sprake moeten zijn van zeer bijzondere feiten en omstandigheden.

Als de aannemer de klacht in behandeling heeft genomen en een termijn genoemd heeft voor het beoogde herstel, begint de verjaringstermijn bij het einde van die termijn pas te lopen, of op het moment dat de aannemer heeft aangegeven het gebrek niet te zullen herstellen, aldus hetzelfde artikel in het Burgerlijk Wetboek.

Let goed op: de verjaringstermijn begint niet te lopen vanaf het moment dat een gebrek hersteld is, maar vanaf de melding van een (nieuwe) klacht (of weigering herstel gebrek, of verstrijken termijn voor het herstel van het gebrek).
Let nogmaals op: een garantietermijn dient onderscheiden te worden van deze verjaringstermijn, maar ook een klacht op grond van een garantie kan na verloop van 2 jaren verjaren.

De verjaringstermijn is kort en vervelend, afhankelijk uiteraard vanuit welk standpunt en vanuit welke partij men hierop een beroep doet. Een uitdrukkelijk beroep op een verjaringstermijn, bijvoorbeeld in een procedure, is overigens wel vereist om verjaring vastgesteld te krijgen. Een rechter beoordeelt niet zelfstandig of een vordering verjaard is of niet. Overigens komt het wel voor dat rechters erop ‘hinten’ dat een vordering verjaard is, bijvoorbeeld door uitgebreid stil te staan bij de verstreken periode tussen klacht en de uiteindelijke rechtsvordering.

Er kan hier gesteld worden dat deze verjaringstermijn in het ‘voordeel’ van de aannemer is. Wel is het zo dat deze termijn tussentijds gestuit kan worden, bijvoorbeeld door de klacht te herhalen binnen de termijn van twee jaar. In principe gaat er dan een nieuwe termijn van twee jaar lopen.

De keerzijde van deze medaille is de verjaring van een vordering tot betaling van de koopprijs op grond van artikel 7:28 BW. Deze verjaring geldt voor de zogenaamde ‘consumentenkoop’. Bij een overeenkomst van aanneming kan er namelijk ook sprake zijn van een consumentenkoop, gelet op artikel 7:5 lid 4 BW, indien de overeenkomst wordt gesloten door een aannemer die handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf, en een opdrachtgever, natuurlijk persoon, die niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf.

Als voorbeeld van een aannemingsovereenkomst die is aan te merken als consumentenkoop, mét dus een verjaringstermijn van twee jaar voor betaling van de koopprijs, kan gedacht worden aan het leveren en installeren van meubels en kasten, maar ook een keuken. Zie bijvoorbeeld Hof Leeuwarden, ECLI:NL:GHLEE:2012:BV6422 (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHLEE:2012:BV6422). Het gaat dan om zogenaamde gemengde overeenkomsten, met zowel het karakter van een aannemingsovereenkomst, als consumenten koopovereenkomst.

In theorie is het dus mogelijk dat de koper van een keuken bij een klacht bot vangt bij de leverancier, op grond van het verstrijken van de verjaringstermijn van twee jaar, maar dat die leverancier zelf ook achter het net vist bij het betaald krijgen van zijn factuur na twee jaren… Als men tenminste op de hoogte is van deze termijnen, én hierop een uitdrukkelijk beroep wordt gedaan.

Voor meer vragen of informatie over dit onderwerp: mail naar info@ebhlegal.nl

De inhoud van deze blog is algemeen van aard en er kunnen geen rechten aan worden ontleend.