Een verhoor met een dove cliënt

Ik ben vandaag op het politiebureau voor het verhoor van een dove cliënt. De ingeschakelde doventolk, of beter gezegd de tolk gebarentaal, komt mij in de ontvangsthal opgewekt tegemoet lopen. Voordat het verhoor begint, hebben cliënt en ik een gesprek met elkaar om het verhoor voor te bereiden. We kennen elkaar op dat moment niet; niet eerder hebben we elkaar gezien of gesproken. Het is dan ook best bijzonder te zien hoe snel we elkaar leren kennen en hoe vlot en goed we door de inzet van de tolk met elkaar kunnen communiceren.

Cliënt heeft vanaf het moment dat hij de bespreekkamer kwam binnenlopen zijn focus volledig op de tolk gericht. Ons gesprek verloopt vlot en een paar keer zie ik hem heftige bewegingen maken, waarna de stem van de tolk in volume toeneemt. De tolk weet zijn woorden en emoties duidelijk aan mij over te brengen en nadat we het verhoor hebben voorbereid, vraag ik ter afsluiting of hij nog vragen heeft. Zijn vraag is of ik de persconferenties van Rutte op TV heb gezien. Ik knik instemmend en dan is zijn focus volledig op mij gericht. Hij kijkt me aan en maakt á la Irma Sluis het gebaar van hamsteren. Mijn glimlach wordt beantwoord met een glimlach. We kennen elkaar pas een half uur, maar de verbinding is er. Hulde aan de tolk! In een half uur is het haar gelukt om twee personen die elkaar niet kennen en elkaars taal niet beheersen met elkaar in verbinding te stellen.

Het verhoor kan van start gaan.