Een dag jeugdpiket…

Ongeveer één keer per maand heb ik een dag van 07.00 uur tot 20.00 uur jeugdpiketdienst. Dat betekent dat als er op die dag jongeren onder de 18 jaar als verdachten worden aangehouden, ik deze jongeren bezoek op het politiebureau en deze minderjarigen vanaf dat moment als advocaat bijsta in het strafrechtelijk proces.

Laatst had ik een dag jeugdpiket en ontving ik 2 meldingen.

Voor de eerste melding ging ik eind van de ochtend richting het politiebureau. Onderweg naar het bureau werd ik al gebeld door de vader van de jongen met de vraag of ik al onderweg was naar het bureau. Zijn vader was ook al richting het bureau gereden en zijn moeder belde me om door te geven dat als haar zoon iets nodig had, zij het dan naar het bureau zou komen brengen.

De jongen werd verdacht van een diefstal met geweld en toen de politie hem in de kamer bracht waar ik al op hem zat te wachten, zag ik dat er een goedverzorgde jongen, met een kapsel alsof hij net bij de kapper was geweest, kwam binnenlopen. Twee grote blauwe ogen keken me aan terwijl hij me een stevige handdruk gaf, zich voorstelde en tegenover me aan tafel kwam zitten. Na ons gesprek gaf hij aan dat hij graag wilde dat ook zijn vader bij het verhoor aanwezig zou zijn. Tijdens het verhoor werd al snel duidelijk dat de jongen een warme band had met zijn ouders en zijn broertje en zusje. Hij had een vriendin, deed het goed op school en had veel vrienden. Hij had een bijbaantje en speelde gitaar en hockey. Behalve het feit waarvan hij werd verdacht, leken er weinig zorgen te zijn over zijn persoonlijke omstandigheden. De jongen had geen schulden en als hij iets nodig had, dan vroeg hij het aan zijn ouders en kreeg hij dit meestal ook. Na het tweede verhoor die middag besloot de officier dat de jongen die nacht thuis mocht overnachten en dat hij zich de volgende dag weer aan het bureau moest melden voor een volgend verhoor.

De tweede melding betrof een jongen die verdacht werd van een woninginbraak. De politie vertelde mij bij aankomst bij het bureau dat het om een jongen ging die geen identiteitspapieren bij zich had. De aangehouden jongen had tegen de politie verteld dat hij 15 jaar oud was en uit Roemenië kwam, dat zijn vader was overleden en hij niet wist waar zijn moeder was. Terwijl ik in een bespreekkamer de tolkencentrale belde, kwam deze jongen binnenlopen. Zijn ogen waren op de grond gericht en hij droeg een vaal shirt en een trainingsbroek waarin ik meerdere gaten zag zitten. Ik gebaarde hem dat hij tegenover me kon gaan zitten, waarop hij zwijgend op die stoel plaatsnam. Toen ik opkeek, zag ik een paar lege ogen mijn richting opkijken. Met behulp van de tolk gingen wij in gesprek. Het viel me meteen op dat hij nauwelijks oogcontact met me maakte en op mijn vragen volgden veelal korte antwoorden of optrekkende bewegingen met zijn schouders die me leken te vertellen dat hij het antwoord niet wist of dat hij het me niet kon of wilde vertellen. Niemand zat dit keer in de lobby voor hem te wachten en geen enkel familielid had mij nog gebeld. Het verhoor ging even later van start en ik kon al wel inschatten dat deze jongen diezelfde nacht en de daaropvolgende nachten niet thuis zou slapen zoals de jongen van de eerdere melding vandaag.

De manier waarop je leven is verlopen, je verleden maar ook je persoonlijke omstandigheden zijn van belang in elk strafrechtelijk proces. In het strafproces van een minderjarige wordt al snel duidelijk welke rol deze omstandigheden spelen.

De ene jongen slaapt thuis en de andere slaapt voorlopig in een cel op het politiebureau…